KINABUKASAN NG KAHAPON

     Dumaan man ang mga panahon sa aking buhay, hindi ko pa rin malilimutan ang mga bakas ng aming kahapon.Mga bakas na may kakambal ng magkahalong lungkot at ligaya.Sabay namin itong hinarap at hindi kailanman inisip na sumuko.Iniisip lang namin noon na kakampi namin ang mundo.Kahit ano man ang mangyari ay sabay at magkasama namin itong hinarap at tinangap.Ang mga problema ay hindi namin pinoproblema basta ang ininsip lang namin noon na sa bawat araw na ginawa ng Diyos ay lagi lang kaming masaya.

Naaalala ko pa nung unang masulyapan ko ang maamo at maganda niyang mukha,labis na nabighani ang aking mga mata at ang aking puso.Naisip ko noon na ngayon ko lamang naramdaman ang ganito na para bang may bumabagabag sa aking puso at isipan.Dumaan pa ang mga araw pero hindi ko lang pinansin ang aking nararamdaman at ipinawalang bahala lang ito.Dumaan pa ulit ang ilang mga araw pero talagang hindi na natural ang aking nararamdaman.Napagpasyahan ko na sabihin ito sa aking mga kaibigan,nagtawanan sila at sinabi na,sa wakas ay nainlove na din ang loko.Ako naman ay napangiti na kaunti.Inisip ko na kung talagang pag-ibig na ang aking nararamdaman ay sinubukan kong magpakilala sa kanya at sa tulong ng aking mga kaibigan ay nakilala ko nga siya.Mabait siya at hindi snob kaya mas lalo akong nahulog sa kanya.Hanggang sa bawat uwian sa hapon ay palagi ko siyang sinasamahan at inihahatid sa sakayan papunta sa kanila.Sa bawat araw ay palagi lang akong masaya at tila ba wala nang anumang problema.Pero may isang natatanging araw na talagang lubos na lubos ang aking kasiyahan,yun ay ang araw ng sabado, araw na sinabi mo sakin ang katagang mahal din kita.Napasigaw at napatalon ako sa tuwa at sinabing mahal din ako ng mahal ko at kami na.Pagkatapos noon ay umuwi ako sa bahay na may baon na matamis at hindi maalis na ngiti.Lumipas ang araw na palagi kaming masaya,anumang mga hamon at problema na dumating ay nalalampasan at napagtatagumpayan namin.

Hanggang sa isang araw ay bigla na lang siyang naging magagalitin at palaging mainit ang ulo.Madalas na kaming nag- aaway dahil sa biglaan niyang pagbago na hindi ko alam kung ano ang dahilan. Hanggang unti-unti na siyang hindi nagtetext, hindi tumatawag at hindi na nagpaparamdam, at tuluyan na ngang nakipaghiwalay siya na hindi ko pinaghandaan, labis ko itong dinamdam at nasabi sa aking sarili na paano na ang kinabukasan ng ating kahapon.

-Raymondfred Salac-