“Kaibigan: Kabalikat ng Buhay”

            Para sayo, ano ba ang isang kaibigan? Anong klaseng kaibigan meron ka, mabubuting kaibigan o masasama, mapagkakatiwalaan ba o hindi, tunay na kaibigan o hindi? Kung may kaibigan ka, gaano ba sila kabuti sa iyo? Tanggap ka ba nila kung sino ka? Natutulungan ka ba nila? Nandyan ba sila palagi sa tabi mo sa oras  ng iyong pangangailangan? At higit sa lahat tunay ba sila sayo? Nagkaroon ako ng maraming kaibaigan, pero hindi lahat ay naging mabuti sa akin. Naranasan ko rin ang mabully. Pero ito ay wala kompara sa mga tunay kong kaibigan na nagging malaking parte ng buhay ko.

                        Noong ako ay Junior High School pa, naranasan ko ang magkaroon ng malaking problemang nagkapatung-patong at dumating sa puntong na hindi ko na alam ang gagawin ko. Noong Grade 10 ako, ako ang Vice-President ng organisasyon na Yes-O/Science Club at President ng organisasyon na Math Club sa aming paaralan. Nagkataon na nagkaroon ng sabay  na proyekto at activity ang parahong organisasyaon. Mas nabuhos ko ang aking oras sa Math Club kaya naman hindi ko nagawa ang responsibilidad ko bilang vice-president sa Yes-O kaya naman napagalitan at napagsabihan ako. Kitang-kita ko ang gigil at inis sa kanilang mukha, habang pinapagalitan at pinagsasabihan nila ako. Yumuko na lang ako sa harap nila. Sa puntong iyon, takot at kaba ang nabuo sa aking puso. Kapalit ng nagawa ko ay mabigat na trabaho naiwan nila.

Kasabay nitong problema ay ang mga bayarin sa aming paaralan. Pera, perang pambili ng mga libro, pambayad sa miscellaneous fees, kontribyusyon, activities, at iba pa. Sa mga oras rin nayon ay kinakapus ang pamilya ko sa pera kaya naman nahirapan ako sa pag-aaral. Kasabay pa nito, ay ang paulit-ulit na pagpapaalala ng guro namin sa research. Kaya habang naglalakad ako at nakita ko ang guro namin na papalapit sa akin ay takot at kaba ang nararamdaman ko kaya mabilis akong tatago, at kapag nakaalis na siya ay anong ginhawang nadadama ko sa aking kalooban.

Dahil sa mga problemang ito, napuno ang isip ko ng pangangamba. Naisip ko rin na baka bumagsak ang mga grado ko sa iba’t ibang asignatura. Mga pangangambang na dulot ng mga problemang hindi matapos-tapos.

Pero ang mga problemang ito ay napawi dahil sa mga taong nagsilbing kabalikat ng buhay ko. Nandyan sila noong kailangan ko ng katuwang sa trabahong naiwan sa akin dahil sa hindi ko pagtulong. Ang mga kaibigan ko ang tumulong sa akin para mabayaran ko ang mga bayarin sa aming paaralan.  Sila rin ang naging katuwang ko sa paggawa ng aming Research. Higit sa lahat nandyan sila para iparamdam sa akin na hindi ako nag-iisa.

Kaya laki ang pagsasalamat ko sa puong may kapay sa pagbigay sa akin ng mabubuti, mapagkakatiwalaan at higit sa lahat ay nadyan palagi sa aking tabi sa oras ng aking pangangailangan.

Isinulat ni:

JEROME C. PENSICA